Yaş 10…

Çocukluk aşkımla ilk tanışmam.  Memleketime gelmiş, Galatasaray’ım. Abim, babam ve ben ev sahibi takım tribününde yerimizi almışız. Attığımız gol de abimle babamın içten içten sevinişi ve benim çocukluk indiriminden yararlanarak yaşadığım gol sevinci. Benim ki pek içten falan olmadı tabi. Tepkide aldık ama işte çocuktur falan geçiştirmeleriyle atlattık.

Yaş 13…

Ortaokul yılları, Avrupa fatihi olarak Xamax ve Monaco zaferleri ile taçlanmış unutulmaz çocukluk hatıralarının üzerinden yalnızca dört sene geçmiş. Bu sefer rakip Manu. Bu maç ne zaman aklıma düşse öncelikle yayıncı kuruluşun reklamını ve reklam dönüşü o muhteşem gol gelir aklıma. Daha ne olduğunu bile anlamadan, atılan golü bile göremeden yaşanılan o muhteşem sevinç.

Sonrası mı? Sonrası Ali Sami Yen ve çocukluk idolüm Tugay’ın kaptanlığında geçilen bir tur. O tur ki Şampiyonlar ligi statüsünü değiştirmiştir.

Yaş 16…

Lise yılları ve ilk deplasman; Denizlispor maçı. Aklıma ilk gelenlerden maça gidebilmek için evde sürdürdüğüm bir haftalık açlık grevi ve Suat’ın golüyle kazanılan o muhteşem maçta tribünde yer alabilmenin haklı gururu. Dönüş yolunu hiç sormayın çünkü o kadar mutluydum ki hiç hatırlamıyorum.

Yaş 19…

Uefa finali, malum bizim evden kanatlı takım tutan çıkmaz ama o gün koyu Fenerbahçeli arkadaşımla maç sonu öyle bir sarılmışız ki sanki Çanakkale de siperdeyiz öylesine bir sevinç öylesine bir mutluluk. Türkiye’dir Galatasaray koreografisi daha yapılmamıştı ama Galatasaray çoktan Türkiye olmuştu. En son hatırladığım o gecenin sonunda sabaha karşı dört beş gibi taksici abilerimizle göbek atıyorduk. Daha ne diyeyim…

Sonrası süper kupa ve dünyada kimsede olmayan milenyum kupası. Kibirli yıllar…

Yaş 25…

Mesleğin ilk yılları, dağın başında yaşanmış, hayatımın en uzun on altı dakikası. Ve sonuçta saat kaç 20:45, saat kaç 20:45, saat kaç 20:45, hala kulaklarımda çınlayan o uğultu. Bana her 20:45 Denizli’yi hatırlatır: Fenerbahçe…

Yaş 31…

Kombineli yıllar, çok daha önceden kazandığımız şampiyonluğu masa başı oyunlarıyla elimizden alınmaya çalışılan sahasında kupa kaldırdıklarımın çocukları. Tarihi yeniden yazdığımız gün. Sabaha kadar Asmalı, Tünel, Pera Beyoğlu aşık sana, ooooo...

Anladınız siz konuyu.

Yaş 37…

Şimdi çocukluk aşkım yine ve yeniden tarih yazmaya hazırlanıyor. Yer, güzel İzmir. Zaman ulu önderimiz Mustafa Kemal Atatürk’ün Samsun’a çıkışının doksan dokuzuncu yılı. Rakip, çok sevdiğim taraftarıyla Göztepe. Sonuç, haklı bir galibiyetle yaşanılacak çifte bayram.

Ve şampiyon GALATASARAY…

Not: Şampiyonluğa inanmayan bizden değildir o kadar net. Kolay olmayacak belki ama kim kolay olanı sever ki? Unutmayın Galatasaray tek ihtimali olan insanların takımıdır. Ve o ihtimal biz inandığımızda, sahadaki futbolcular inandığında, teknik heyet ve yönetim inandığında ancak gerçekleşir.

Galatasaray’la kalın, hoşçakalın…

@verazone