Galatasaray, Şampiyonlar Ligi’nde son 16 arasında... Türkiye’de oynanan futbolun düzeyi dikkate alındığında, Süper Lig temsilcisi bir takımın Şampiyonlar Ligi’nde ikinci tura yükselmesi elbette önemli bir başarı anlamına geliyor. Şimdi herkesin aklında, “Galatasaray bundan sonra ne yapar” sorusu var. 6 maçlık ilk bölümde ortaya koyduğu futbolun ortalama düzeyi göz önüne alındığında, sarı-kırmızılı ekibin işi hiç de kolay görünmüyor. Savunmada yapılan bireysel hataların yanı sıra Galatasaray’ın sezon başından bu yana üstesinden gelemediği, birbiriyle ilintili iki ciddi zaafı daha var: Hazırlık paslarında ağır kalmak ve ataklarda çoğalamamak... Bu zaaflar Braga maçında bir kez daha görüldü. Futbolda saniyelerden küçük zaman dilimleri bile saha içinde avantaj sağlamak anlamında büyük önem taşıyor. Bu nedenle oyunu, hızlı ve kaliteli paslarla örmek gerekiyor. Atağa hazırlık sürecinde orta sahada yavaş tempoyla yan pas yapıp oyalanmanın hiçbir anlamı ve yararı yok. Hele hele rakip savunmayı eksik ya da dengesiz yakalama fırsatı ele geçirilmişken... Seri ve kaliteli paslarla topa sahip olup, ileride çoğalmayı ve atak yöntemlerini çeşitlendirmeyi başaramadığı sürece Galatasaray’ın sıkıntı yaşaması kaçınılmaz. Galatasaray genellikle Burak’ın önüne derinlemesine atılan paslarla gol arıyor. Ancak bu durum, ileride çoğalma konusunda sıkıntı yarattığı gibi hatlar arasındaki mesafenin artmasına da neden oluyor. Topu Burak’ın önüne atıp sonra da ona yetişmek için arkadan koşturmak, pek sağlıklı bir gol arama yöntemi değil. Golü adeta tek başına Burak arıyor. Oysa golü oyuncu değil, takım aramalı. Bunun için de atak yöntemleri çeşitlendirilmeli. Nitekim Braga karşısında oyunu kanatlara yayıp atakta çoğalmayı başardığı zamanlarda Galatasaray golleri buldu. Bir takımın atakta çoğalabilmesi, kanat savunmacılarının katkısıyla mümkündür. Ancak Galatasaray’ın kanat savunmacıları ataklara yeterince destek veremiyor. Tabii bunda orta saha oyuncularının da payı var. Savunma ve orta saha oyuncuları arasında dayanışma ve uyum ne kadar yüksekse, atağa sunulan katkı da o denli etkili ve verimli olur. Bunun örneğini Galatasaray’ın ikinci golünde gördük. Riera kanat varyasyonuyla sıfıra inerek orta yapınca, Galatasaray ikinci golünü attı. Ne var ki sarı-kırmızılı ekip Braga karşısında bu tip varyasyonları sadece birkaç kez gerçekleştirebildi. İleride çoğalma sağlanamayınca atakta çeşitlilik de olmuyor. 90 dakika boyunca Galatasaraylı oyuncuların ceza sahası dışından çektiği şut yok. Şut için uygun pozisyon bile bulamadı sarı-kırmızılı oyuncular. Fatih Terim, “Oyunumuzu daha ileriye taşımamız lazım. Bu mücadele yetmez, bunun çok daha üstüne çıkmalıyız” diyor ama nedense sezon başından bu yana oyunda hiçbir gelişme görülmüyor. Takımdaki yetersizlikleri, eksiklikleri giderme konusunda, -yeni transferler istemek dışında- Terim’in kafasında ne gibi düşünceler var acaba?.. İkinci yarıda “kazanma isteğinin” ve “Galatasaray ruhunun” ortaya çıkması sayesinde maçtan galibiyetle ayrıldıklarını söylüyor. Bu işler öyle, “kazanma isteği” ve “Galatasaray ruhu” gibi soyut kavramlarla nereye kadar yürür?.. Rakip oyuncularda kazanma isteği ya da dayanışma ruhu yok mu?.. Bunlar salt Galatasaray’a özgü motivasyon kaynakları mı?.. Maç sonrasındaki değerlendirmede bile böyle “dolduruşa getirici” söylemler kullanmak tuhaf kaçmıyor mu?.. Klişe laflar dile getirmek yerine, Terim’in atakta çoğalmakta zorlanmalarının ya da 90 dakika boyunca bir tane bile şut çekememelerinin nedenlerini anlatması ilerisi için çok daha umut verici olmaz mıydı? ve dünkü kasımpaşa faciası nereye kadar acaba .Nerde geçen seneki cimbom nerde buseneki.Artık elimizi vicdanımıza koyalım ve şunu diyelim artık takım iyi ama futbol yok ortada. Yapılması gereken oynamiyan oyuncuya kapıyı göstermek Gs ruhu yoksa bir oyuncuda oynamasının bir anlamı yok.