1990 lı yıllar. tribünlerin faizci başkan istemiyoruz tezahüratları

arasında geçen zamanda tükenen sesler ve nefesler...

zamanla ağzı açılan kesenin delinmesi başarılar, kupalar heyecanlar ve tatmin edilen egolar.

yardıma muhtaç el açılmış büyüklerin gözüne muhabbetle bakar şekilde yaptırılan stad.

günümüze gelindiğinde ise delinmiş keselerden dolan kasalar ve yitip giden galatasaray yılları.

kurtarılmayı bekleyen takımlarımız, gözden çıkartılan değerlerimiz.

elde ise halen başarılı olduklarını savunan ve görevini layığıyla yerine getirdiğini beyan eden başkanlar. 

ve arda kalan borçlar.

zor dostlar.

başa gelenin yeri geldiğinde "canımı sıkarsanız

çeker giderim" dediği bir ortamda hesap sorulmayan bir ortamda her gelenin şu kadar başarı şu kadar kupa sözü artık taraftarı tatmin etmiyor. kimseyi tatmin etmiyor. kimse boş kasa istemiyor. artık üreten ve para kazanan bir takım istiyor galatasarayın evlatları. stada geldiğinde bu borçlar ne olacak tartışması yapmak yerine gönülden ve içten takımı desteklemek olmalı.

bu arada gs storelerde gözle görülür bir düzelme var son yıllarda. hani yetmez ama evet tarzında.

kişisel görüşüm;

para kaynağı yaratacak yerlere odaklanılmalı. sponsor,üretim,satış...

seçenekler artırılabilir.

küçük bir öneri:

gs store olarak veya sadece çocuklar için bol beyin ve yetenek geliştirici oyuncak seçenekleri bol ve geniş anlamda. hem küçük taraftarların kazanılması hemde gelir artışı sağlaması açısından olumlu olacağı düşüncesindeyim. aslında öneriden çok mutlak bir ihtiyaç olduğunu düşünmekteyim.

gs store ürünlerinde beklenilen seviye henüz yakalanmadı. mutlak seviyede üst seviye yakalanması gerekiyor.

ağız tadıyla galatasaray seyretmek adına iyi şanslar.