Olimpiyat Stadı'nın kaderi değişsin artık...

Yapılması çoğu kişi için rüya olan Olimpiyat Stadı, şimdi Galatasaray’ı bekliyor. Yarım asırlık rüyadan çölde bir vahaya dönüşen Atatürk Olimpiyat Stadı, Türkiye’nin adeta yeni bir KİT’i haline geldi. 120 milyon dolarlık yatırımla yapılan 80 bin kişilik stat, siyaset ve bürokrasi çarkları arasına sıkışmış, İkitelli’nin ayazında çürümeyi bekliyor, borcunu da millet ödüyor.

Türkiye’nin yıllık 50 - 55 milyon dolarlık tüm spor bütçesinin iki katından fazlaya mal olmasına rağmen altyapı eksikliği yüzünden bir türlü işletmeye alınamayan dev stattan sorunlara "çözüm" bulmak için kimler gelip, geçmedi ki.. Ve şimdilerde Galatasaray, bu dev tesisi kullanmaya talip. Ancak stattan dışarı çıkıldığında karşılaşılan tablo Sarı - Kırmızılılar’ı endişelendiriyor...

Aslında stadın yapımından itibaren sorunlar birbirini izledi. Önce Mimarlar Odası, stadın yer seçiminde nazım plan ilkeleri ve ulaşım master planının dikkate alınmadığını iddia etti. Sonra yanlış zeminde yapıldığı ve altının mağara dolu olduğu öne sürüldü. Bazı alanlar beton enjekte edilerek dolduruldu. Stadın inşaatı hızla tamamlandı ama altyapı aynı hızla ilerlemedi. 2001 yılında stat tamamlandığında ortaya yolu, suyu ve elektriği olmayan 80 bin kişilik "dev bir gecekondu" çıktı.

Hollanda’dan gelen çimleri bile, kurumasın diye Hamidiye’den alınan 200 ton içme suyuyla sulanabildi. 80 bin kişilik tribünü vardı ama aydınlatacak elektriği yoktu. Lüks locaları tamamdı ama ısıtacak gazı yoktu. Hepsinden öte, doğru dürüst yolu bile yoktu. İkitelli’nin ayaz ovasında yalnızlık abidesi gibi yükselen Olimpiyat Stadı’ndaki "yolsuzluk", 31 Temmuz’da oynanan Galatasaray - Olympiakos açılış maçındaki rezaletle belgelendi. Onbinlerce kişi, huni misali sıkışıp kaldığı stada giderken de dönerken de saatlerce yollarda eziyet çekti.

Oysa orası sadece bir stat değil. 46 bin metrakarelik 6 katlı binasında basın ve konferans salonları, teknik ve lojistik alanlar, tıp merkezi, localar, VIP ve dinlenme salonları, servis alanlarına kadar ne istenirse var. Soyunma odalarında jakuzi bile var. Ayrıca stattakine ek olarak tesisin yanında iki adet atletizm ısınma sahası da cabası. 80 binlik tribünler toplam 148 kapıdan 7.5 dakikada boşalabiliyor. Kısaca, beş yıldızlı bir tesis. Ancak iki yıldır eksikleri tamamlanamadığı için işletmeye alınamayan stadın borcu da hazineye, dolayısıyla da vatandaşın omzuna bindi. Hiçbir geliri olmayan stadın koruması ve bakımı için çalışan onlarca personel ve diğer masraflarla aylık gider 200 milyara yakın, gelir ise sıfıra...

Stadın şu andaki sahibi olan İstanbul Olimpiyat Oyunları Hazırlık ve Düzenleme Komitesi (HDK), özellikle Büyükşehir Belediyesi 10 yıldır 27 trilyonu bulan kanuni borcunu ödemediği için sıfırı tüketmiş durumda. Mesut Yılmaz döneminde projede olmamasına rağmen doğu tribünlerinin de kapatılmasıyla maliyeti iyice artan stadın, Fransız bankalarından alınan 105 milyon dolarlık kredisinin geri ödemesi de geldi, çattı. Türkiye’yi sarsan ekonomik kriz ve devalüasyon döviz cinsinden alınan borcun katlanmasına neden oldu. 2003 yılında yapılması gereken 20 milyon doların üzerindeki ana para ödemesini hazine üstlendi. Henüz işlemeyen stadın borcu için hepimiz beş yıl daha cebimizden para ödeyeceğiz...

Bu beş yıl dolmadan çıkıp, stadın yolunu bağlayacak, altyapı sorunlarını çözecek bir "babayiğit" aranıyordu. Aslında bulundu da. Büyükşehir Belediyesi üç ay önce HDK’ya olan trilyonluk borçlarına mahsuben yol ihalesine soyundu. Yeni borç yükü istemeyen hükümet de bu işten yanaydı ama aradan geçen aylar boyunca hiçbir ilerleme sağlanamadı.

TEM’in kenarında yola hasret, İSKİ deposuna birkaç yüz metrede suya hasret, en önemlisi çöp kutusuna kadar hazırken spora hasret bu dev tesis, çalışırsa kendi borcunu ödeyecek, çalıştırmayı başaracak olan da vatandaşa borcunu... Yılan hikayesine dönen bu uzun ve zorlu yolun sonunda tesis isteyen sporsever, borcuna borç eklenen vatandaş soruyor, "Bu rezilliğe kim son verecek?"

Webaslan mobil uygulamasıyla spor haberlerine herkesten önce ulaşmak için tıklayın