"Hedefsiz yazı"

Dışarıda oynanan 17 maçta eşit sayıda (7) galibiyet ve mağlubiyet alan takımımız deplasmanda 1.4 puan gibi son yılların en kötü ortalamalarından biri ile bu defteri kapattı..

33. haftaya gelene kadar farklı kulvarlarda defalarca havlu atan takımımız yedek kulubesinde oyuna sokabilecek kalibrede oyuncu bulunduramadığı için bir nevi zorunluluktan oyuncu değiştir(e)meden maçı başladığı onbir ile tamamladı. 2 hafta öncesine kadar sonradan da olsa oyuna giren Hasan ve Ümit’in onsekize alınmamalarında bu durumunun sadece Teknik Direktörümüz Bülent Korkmaz’ın değil, yönetiminde kararı olduğunu; içinde bulunduğumuz haftaların gelecek sezonki kadromuuzn nasıl şekilleneceği yönünde önemli ipuçla taşıdığını düşünüyorum.

Maça dönecek olursak; geçtiğimiz 2 haftaki silik performansını geride bırakmış Arda’nın önderliğinde topa çok daha hakim oldu takımmız.. Bilhassa maçın 2. çeyreğinde rakibinin üzerine biraz dirençli gitse gol ve golleri kolaylıkla bulabilirdik zira maça şaşkın ve oyunu kendi sahasında kabullenerek başlayan Beşiktaşlı oyuncular; Gençlerbirliği’nin Sivas karşısında galip duruma geçmesi ile tamamen rölantiye aldılar oyunu. Bizde son 2 aydır başgösteren “öne geçme isteksizliği” bir kez daha ön plana çıktı ve takımımız yine şanssız bir pozisyon sonrası mağlup kapattı ilk yarıyı..

İkinci yarı Arda’ya Kewell’in da eşlik etmesi ile beraberliği rahat ve şık bir şekilde bulsakta  oyuncularımızdaki genel isteksizlik ve hedefsizlikle Beşiktaş’a karşı ligde İnönü’de oynanan maçlarda üstüste 3. mağlubiyetimizi aldık. Son 3 sezonda ligde Kadıköy’den de puan alamadığımız gerçeğini eklediğimizde 3 senedir sene Kadıköy’e giden 2525, İnönü’ye giden 1607 taraftarımıza alınmış 1 puanla bile eve dönmemesi ne büyük acı..

Denilebilir ki, dün Beşiktaş’tan puan alsan, yensen ne olurdu? Filmi 1-1 biten Fenerbahçe maçına saracak olursak ardından 5 puan kaybı yaşadığımız Ankaraspor ve Hacettepe maçlarını kayıpsız geçebilsek ciddi şampiyonluk umutları ile İnönü’de sahne alacaktık.. Önce Türkiye Kupası ardından UEFA, daha sonra şampiyonluğa havlu atan takımımız arada hedefi “Şampiyonlar Ligi” olarak belirleyebilse ve O’na göre gardını alsa ben bu yazıyı daha büyük bir hevesle yazar sizde daha büyük bir keyifle okurdunuz sevgili okurlar..

Şimdi önümüzde kesin puan almamız gerek bir Sivas  maçı var; seyircinin olumsuz bir sonuca göre tepkisini çok yükseltebileceğinden çekiniyorum.. 4 yıl önce Hagi’yi, 2 sene önce Gerets’i hakettiği şekilde uğurlamayan taraftarımız büyük olasılıkla Kaptan Hasan’a veda bile etmeyecek, edemeyecek.. Olur da büyük bir sürpriz olurda Hasan maçta görev alırsa seyirci yıllardır olduğu gibi topun ayağında fazla tutmasını bekleyerek en ufak bir oyalanmasına sesini yükseltecek, üstelik defalarca izlediği dvd belgesellerden de öğrendiği gibi bu uğultuyu en çok  Hasan duyacak. 97-98 sezonundan beri üstüste 12. sezon takımımızda özveri ile görev yapan 33 yaşındaki kaptan Hasan’a o veya bu sebepten dolayı veda edemeyeceğiz ve geriye kalan Arda’nın, Uğur’un, Semih’in bundan etkileniyor olduklarının farkına bile varmayacağız, varmak istemeyeceğiz..Peki buradan tekrar soruyorum; kimdi 2005-06 sezonunda takımı şampiyon yapan? 2001-02 sezonun Fleurquin’li, B.Akın’lı kadronun ligi birinci bitirmesini sağlayan? Kimdi Şampiyonlar Ligi’nde çeyrek finali getiren, UEFA’da itici güç olan.. Ne kadar çabuk untmak istedik, unutuverdik değil mi sevgili GALATASARAY’lılar? Peki ya hiçbirimiz izlemedi mi Maldini’nin Roma karşısında taraftarının karşısına son kez nasıl çıktığını? Milan’lı futbolcuların formalarında O’na ithafen “3” numaralı özel amblemin yer aldığını, Blackburn’lu taraftarların Tugay’ı alkışlarla nasıl uğurladığını? Bülent Korkmaz bu takımın “büyük kaptanı” iken O’na hakettiği vedayı yapamayan Galatasaray camiası O “Antrenör” olduktan sonra da bir kez daha veda edemeyecek.. Ondan sonra Başkan çıkıp; “Ergün, Hakan ve Arif ile ilgili de planlarımız” var diyecek...

Kim inanır bu saatten sonra? Kim ister?

Saygı ve sevgilerimle,

Ant İpek..