İstanbul'da hayalleri sönen bir Fildişili'nin hikayesi...

G.SARAY VE İSTANBUL'DAN GEÇEN HİKAYE

Sahte bir menajerin yönlendirmesiyle İstanbul'a geldi ama terk edildi. Fildişili gencin futbola dair umutları, Paris'te futbol antrenörlüğüne dönüştü. Fransa'da yasadışı ve kaçak geçen 10 yıl içerisinde antrenörlük diplomasını bile aldı. İşte Stephane'nin sıradışı hayat hikayesi...

"AYDA 50-100 EURO KAZANIRDIM"

"Fildişi'nde sabahtan akşama kadar futbol oynardım. Futbol için yaşıyordum. Elime ayda 50-100 euro para geçiyordu. Fildişi 1. Ligi'ndeydim. Abidjan'da bulunan Stella Club d'Adjame forması giydim. 10 numara oynuyordum. Okuldan kaçar takımın antrenmanlarına giderdim. Kulübümüzde benden yaşça çok büyük oyuncular vardı. Antrenmandan sonra üstüm başım çamur içinde okula dönerdim. Bu yüzden öğretmenlerim beni çok azarladı."

"AİLEM FRANSA'YA GÖÇMÜŞTÜ"

"Stella Club'ın başkanı bir gün beni, 'Hey küçük çocuk! Buraya gel, sen futbolu seviyorsun galiba' dedi. Bana elbiseler, kramponlar aldı, bana baktı. Beni büyüttü. Düzgün bir hayatım yoktu. Çünkü, ailem Fransa'ya göçmüştü ve o an henüz bebek olan kız kardeşimle birlikte amcamlarda kalıyordum."

"GALATASARAY, BENİ BEĞENMEDİ"

"Stella Club için oynarken bir menajer beni keşfetti. 17 yaşındaydım. Bana FIFA'da kayıtlı bir menajer olduğunu söyledi. Beni 5 aylık vizeyle Türkiye'ye gönderdi. Avrupa'nın elit futbol kulüplerinden biri olan Galatasaray'da deneme idmanlarına çıkmaya başladım. Ancak, menajer ortada yoktu. Sonra Galatasaray beni beğenmedi. Ortada kalmıştım."

"İSTANBUL'DA ZORDA KALDIM"

"İstanbul'da Burkina Fasolu biriyle tanıştım. Bana ağabeyim gibi davrandı. Bana çarşıda iş buldu. Kafelerde masaları temizledim. Sipariş olduğu zaman yemek götürdüm. Abidjan'a geri dönmek istemiyordum. Bunu geri adım atmak olarak görüyordum. Paris'e ailemin yanına gitmek mantıklı gibi geldi."

"YUNANİSTAN'A KAÇTIM! SONRA PARİS"

"Kasım 2009'da Yunanistan'a giden bir botta yerimi aldım. Yunanistan'a varınca Paris'e gideceğim bir uçak bileti alacaktım. Mucizevi bir şekilde Yunanistan'da kimse kimliğimi kontrol etmedi. Biletimle Paris uçağına bindim."

"PARİS'TE ARADAN SIZDIM"

"Charles-de-Gaule Havalimanı'na indim. Avrupalı yolcuları gördüm. Bekledim. Bir boşluk oldu ve kimse bana evrak soramadan aradan sızdım. Annem beni bekliyordu. Gördüğünde gözyaşlarına boğuldu."

"FRANSA'DA KAÇAK YAŞADIM"

"Fransa'yı bilmiyordum. Kaçak bir şekilde yaşamaya başladım. Evden çıkmıyordum. Polisten korkuyordum. 1 yıl boyunca market dışında hiçbir yere gitmedim. O zaman da yanımda ailemden biri muhakkak yanımda oluyordu. Küçük küçük dışarıya adım atmaya başladı. Kendi başıma fırına gittim, posta ofisine gittim. En sonunda Colombes'teki bir parkta futbol oynamaya başladım."

"EN GENÇ TEKNİK ADAM OLDUM"

"İyi oynuyordum. Antony adında bir kulüp vardı ve orada oynamamı söyledi. Denemeye çıktım ve beni beğendiler. Bana sonsuz bir yolculuk gibi geliyor şimdi. Bir sonraki gün Antony'den bir antrenör beni takımda tutacaklarını söylediler. Formamı giydim, kramponlarımı bağladım. Kazandığımız her maçtan sonra kulüp bana ödeme yapıyordu. Bir gün, genç takım antrenörlerinden biri yoktu. Onun yerine takımı çalıştırabileceğimi söyledim. Ülkenin en genç teknik direktörlerinden biri oldum herhalde."

"PARAYI İLLEGAL ÖDEDİM"

"Çalışmalarımı beğendiler. Bana maaş vermeye başladılar. Federasyondan 1. seviye antrenörlük diploması aldım. Haftada 3 gün çocukları çalıştırıyor ve maçlara çıkıyordum. Antony dışında başka bir spor okulundan çocukları çalıştırmam için teklif geldi. Boş olan günlerimde oraya gitmeye başladım. Bir spor eğitim merkezinde eğitim almaya başladım ve parayı illegal bir şekilde ödedim. 2 yıl boyunca bu okul kapanana kadar hayatım bu şekilde devam etti."

"SİGORTA BİLE BAĞLADILAR"

"İşverenim, yeni bir futbol okulu açacağını söyledi. Beni geçici sözleşmeyle 2019'da işe aldı. Benim kaçak olarak Fransa'da bulunmamın sorun olmadığını, bana açıktan ödeme yapacaklarını söyledi. Her şeyi ayarlamışlardı. Fransa Devleti'nden sağlık sigortası bile bağladılar."

"RANDEVU ALAMIYORUM"

"10 yıl boyunca kaçak yaşadım ve şimdi evraklarım hazır. Bir avukat tuttum ve benim adıma süreci sonuna kadar getirdi. Paris'te kendime bir hayat kurdum. Fakat, Göçmen Bürosu'ndan randevu alamıyorum. Gece gündüz bakıyorum ama 1 tane bile randevu yok. Randevu alabilmek imkansız."

"FİLDİŞİ'NE DÖNECEĞİME ÖLÜRÜM"

"Ne yapacağımı bilemiyorum. Fildişi Sahili'ne'ne geri döneceğime ölürüm daha iyi. Fransa'da iki çocuğum oldu. Biri 4, diğeri 7 yaşında. Onlarla elimden geldiğince çok ilgileniyorum. Onları sinemaya, restorana götürüyorum. Ben, anne babamla böyle yerlere gidememiştim."

"BELKİ KAÇAK HAYATIM BİTER"

"Pozitif kalmaya çalışıyorum. Hayata devam etmeye çalışıyorum. Kulübü başka biri satın aldı ama benimle yola devam etme kararı aldı. Bir apartman dairesinde kiralık ev tuttum ve çocuklarımla birlikte vakit geçiriyorum. Kimbilir, belki yarın bir randevu bulabilirim ve sonunda kaçak hayatım sona erebilir."