Katmerli başarılarla süslü harika bir sezonun finalinde Kadıköy’de şampiyon olacak olmamıza dayanamayan karşı cenah önceki hafta kendini korumaya almış, kutlamaların kendilerinin stadına sarkmaması için tüm önlemleri önceden almıştı..

Biz daha 2 yaşını yeni doldurmuş yepyeni stadımızda bileğimizin hakkı ile  şampiyon olup Anneler Günü’nü de önceden kutlarken rakibin kafasında 2 soru işareti vardı...İlki 4 gün içinde bıraktıkları 2 kupa hayali rüyasından sonra tesislerinize hangi yoldan dönecekleri, bir diğeri de hafta içi yapacak olacakları açıklamalar ile gündemi bir kez daha değiştirebilecekleri idi..

Her ikisinde de başarılı oldular..Antrenörleri 2 hafat önce "rakip Galatasaray saha içi ve dışında bu 7 puanlık farkı kapatmamıza izin vermez" diye tarihi demeçlerine bir yenisini eklemişti harika bir zamanlama ile..Geçen sene oynamaya hakları olmadığı halde play-off saçmalığı ile kendilerine sunulan kupayı evlerinde kaybetmiş olmanın travmasını atlatamadan bir kez daha kupayı Kadıköy’de kaybetmek istemiyorlardı...Olan oldu, kupa sahibinin elinde kalkması gerken yerde kalktı bizim nazarı itibarimizde...

Sonra yapılması gereken Başkan-Başkan Yardımcısı-Antrenör seviyesinde ortamı gergin tutup, Baroni’nin yokluğunda Emre-Volkan-Caner’in başrole soyunup arada Mehmet Topal gibi formamızı uzun yıllar şerefle terletmiş oyuncuları, Kuyt gibi "marka değeri" yüksek enternasyonel oyuncuları "Samanyolu" eşliğinde sahneye sürmekti..

Mehmet Topal "adam gibi adamlığını" bir kez daha sergilerken rakip bu amacına ulaştı da...Şaşırmamak lazım..Rakip sıkışırsa bizim cenahtan Hasan Şaş, Sabri gibi kozlarını kullanıp buradan da üzerimize gidebileceğinin planlarını da çok iyi yapmıştı..Kendi kaptanlarının heykelini dikip 1 ay geçmeden apar topar memleketine yollamalarının üzerinden daha kaç ay geçmişti ki? Hani aklı sıra Elmander’i ilk 11’de görünce galibiyete inanan antrenörlerine hatırlatmakta fayda var: 12 Mayis 2012'de Alex’i kişisel kaprislerinden dolayı ilk 11’e yazamayınca biz de hakkımız olan kupaya inanmıştık..İnanmakla da ne kadar haklı olduğumuz her 2 senede de ortaya çıktı...

Sizin değişeceğiniz yok, şıracının şahidi bozacı misali "ben küfretti isem haklıyımdır", "ben maçın daha başında bize centilmence uzatılan ele vuruyorsam ve hakem yine beni ikaz bile etmiyorsa ben yine haklıyımdır" zihniyetinde kalmaya devam edin dilerseniz ama biz, kendimizi bu topraklara borçlu hisseden camianın bireyleri olarak sizi de düzeltmek adına kendimize verilmiş sözümüz var...

20 yaşında gencecik bir futbol sevdalısının ölümüne sebep olmamalı bu oyun..Bir kaza şeklide bile meydana gelse bile yürekleri dağlayacak bir ölümün bu şekilde gerçekleşmesinden dolayı ne kadar üzüntülü olduğumu belirtmek istiyorum sevgili okurlar..Gerginliği azaltmak, en temel insan hakkı olan yaşam hakkına saygı duymak ve hemen akabinde sebepsiz yere gönül verdiğimiz renklere olan sevdamızı göstermek için özümüze dönmeliyiz acilen...Hepimizin bildiği üzere artık bu ülkede rakip takımın stadına gidemeyecek durumdayız 2 yıldır..

Şimdi bu gencecik yüreğin acısını da üzerine eklediğimizde "en ezeli rakibi" "en kızdıracak" şeyi yaşadıktan sonra eğlenmenin en anlamı kalabilir ki? İnsan hayatına malolduktan sonra, geriye birşey kalmaz ki kutlanacak veya daha çok üzülecek..Bunun farkına varmalıyız artık..Akan "kan" olduktan sonra hangi formanın üzerinde olduğunun anlamı yok benim için inanın....

İçim yanıyor, yüreğim böğürüyor acıdan...Tüm samimiyetim ve içtenliğim ile Rahmetli Burak Yıldırım’ın geride kalanlarına başşağlığı diliyorum...Ruhun sad olsun Burak..

Saygı ve sevgilerimle,

Ant İpek

Webaslan mobil uygulamasıyla spor haberlerine herkesten önce ulaşmak için tıklayın