‘‘Öncelikle başkanından, malzemecisine, taraftarına herkes herşeyini G.Saray için harcıyor. Taraftarından yedek üyeye kadar herkesin görüş bildirmeye hakkı var. Biz demokratik bir yönetimiz. Geçmiş yönetimlerde olduğu gibi sadece başkan karar vermiyor. Bu yönetimle borçlar azaldı, başarılar çoğaldı. 14 Temmuz'da yönetime geldiğimizde 35-40 milyon dolar borcumuz, 25 milyon dolar nakit açığımız vardı. Elimizde de satacağımız futbolcular. Bunlardan biri de Jardel'di. DigiTurk geliri vardı. Ama hepsinden önemlisi Şampiyonlar Ligi'nde başarı ile gelecek olan paraydı. Bunun için bu ligde başarı şarttı.Tasarrufa girmek zorundaydık. Dolar üzerinden verilen personel maaşlarını TL'ye çevirdik. Kulüp adına kiralanmış bütün evlerin listesini çıkardık. Kulübün bütün mal varlığını kontrolümüz altına aldık. Bu tasarruflarla ayda 400.000, yılda 5 milyon dolar kasamızda kaldı. G.Saray'ı bir şirket kimliğine büründürdük.
Lucescu, G.Saray'da bu yönetimin göreve başlaması ile yeniden doğdu. Lucescu ile yaptığımız toplantıda ona ‘G.Saray bir krallıktır. Sen de bu krallığın yeni imparatorusun' dedim. Lucescu'ya resmen güven verdik. İlk deplasmanımızda baktım Lucescu uçakta en arkada oturuyor, gittim onu Fatih Terim'in en önde sol köşedeki yerine oturttum.Jardel'in iyi futbolcu olduğunu biliyorduk, ama takım arkadaşları onu istemediği için sattık. Takımdaki huzur herşeyden önemli. Erhan Namlı'yı Milli Takım'a kazandırmak için transfer ettik. Türk futbolunun yıldızlarına sahip çıkıp, onları baştan yaratıyoruz. Sergen ve Ayhan örnekleri ortada.’’