Değerli renktaşlarım,

34 haftalık maratonda en yakın rakibimize 9 puan fark atarak kalitemizi ortaya koyduk. Birilerinin kasası dolsun diye önümüze çıkarılan play-off’ta ise istediğimiz sonuçları alamadık. Özellikle de kendi evimizde kaybettiğimiz puanlar şampiyonluğu erken kutlamamıza engel oldu. Artık geçmiş geçmişte kaldı. Şimdi önümüzdeki hayati derbiye bir göz atalım, analizini yapalım.

Baştan söyleyeyim benim düşüncem Fenerbahçe’nin bizi yenip şampiyon olamayacağı şeklinde.

Fenerbahçe’yle ilgili şunları söylemek mümkün:

1. Bu sezon bize karşı oynadıkları üç maçta da iyi bir oyun sergileyemediler. Kendi evimizdeki ilk maçta bize ezilerek yenildiler. Kendi evlerinde bize nerdeyse mağlup oluyorlardı. Play-off’taki maçta ise ceza sahasında oynadık. Talihsizce iki gol yedik.  

2. Sow sakat. Emre yıprandı, Alex sakatlıktan yeni çıkacak.

3. “Nasıl olsa Kadıköy’de yeniyoruz.” düşüncesi konsantrasyon eksikliğine yol açabilir.

4. Galip gelmek zorunda oldukları için maç içinde defansif anlamda dengesiz yakalanabilirler. Böyle bir durumda (Yobo dışında) defansı toparlayacak kalitede savunma oyuncuları yok. (Bekir’i kastediyorum.

5. Trabzon maçından dolayı sinirleri yıpranmış durumda. Eğer erken bir gol bulamazlarsa bunun stresiyle Fenerli futbolcular sertleşebilir, kırmızı kart görebilirler.

6. Bu sene şampiyon olarak herkesin ağzını tıkamak isteyecekler. “Geçen seneye şike dediniz bakın bu sene de şampiyonuz.” sözünü söylemek için, kazanmak için bastırmaya çalışırken telaş yapabilirler.  Çünkü Fenerbahçe 2006’da Denizli’de, 2010’da Bursa’nın şampiyonluğunda evinde Trabzon’a karşı kazanamayarak böylesine final maçlarını kaldıramadığını gösteriyor.

Bizim takıma gelirsek:

1. Bu sezon Fenerbahçe’ye karşı her zaman üstün bir oyun sergiledik. Gerek içerde gerekse dışarıda.

2. Her ne kadar maç onların sahasında da olsa üç ihtimalden ikisinin bize yaradığını unutmayalım.

3. Kadro kalitesi anlamında daha iyi olduğumuzu düşünüyorum. Derbiye tam kadro hazırlanmamız da bir artıdır. Eksiğimiz yok.

4. Kadıköy’deki maçta 2-0’dan maçı 2-2’ye getirebilmemiz bu maça hazırlanmada bizim için psikolojik açıdan olumlu bir etken. Yine olası bir durumda maçı çevirebilme cesaretini kendimizde bulabiliriz.

5. Eğer ilk golü biz bulursak Fenerbahçe dağılabilir, belki inanmayacaksınız ama bırakın 12 yıldır orda yenememeyi fark bile atabiliriz.

6. Bir tarafta Aykut Kocaman varken bizde takımı psikolojik anlamda hazırlayabilme açısından dünyada sayılı olan bir teknik direktöre, imparatora sahibiz. Taktik ve tecrübe anlamında zaten kıyaslamıyorum bile.

7. Bizim iyi oynamamız Selçuk-Melo-Elmander üçlüsüne bağlı. Eğer bu üçlü gününde olursa maçı kopartırız. Bir de Elmander’in yanında kesinlikle Baros oynamalı. Emre Çolak’ın yerine de Riera oynamalı. Emre’nin oyununa diyeceğim yok ama dikkat ettiyseniz böyle maçlarda fiziksel olarak yetersiz kalıyor.

Play-off’ta Fenerbahçe ile evimizde oynadığımız maç gösteriyor ki futbolun adaleti yok. Futbolun adaleti yok ama Allah’ın adaleti var. Şampiyonluğu kimin hak ettiğini herkes biliyor. Tıpkı 2006’daki gibi Fener’e ölümcül darbeyi indireceğiz. Hem de bu kez kendi elimizle.

9 puan önde olmamıza rağmen iş buralara kadar geldi. Her işte vardır bir hayır. Demek ki Allah bize şampiyonluğun en güzel şeklini tattıracakmış. Kaderde Kadıköy’de şampiyonluk turu atıp kupayı kaldırmakta varmış…

Bayrakları şimdiden asalım arabalara… Sonra sevinçten fırsat bulamayabiliriz…