EURO2016 Elemeleri A Grubu 5. maçında A Milli Takımımız deplasmanda Hollanda ile karşılaştı. Zorlu mücadele 1-1 beraberlikle tamamlandı.

Zaman Gazetesi yazarlarından Ahmet Çakır, Zaman Gazetesi'nde, "Sneijder canımızı yaktı!" başlıklı bir yazı kaleme aldı.

İŞTE O SÖZLER...

Doğrusunu isterseniz, böyle bir sonucu aklının kıyısından geçiren tek kişi görmedim, umutlu bir söz duymadım.

Burada sadece 1 kez, o da 67 yıl önce özel maçta yenebildiğimiz Hollanda karşısında çıkmamış candaki umudu aramanın bile daha aşağısında moralsizlik içinde Avrupa’yı allak bullak etmeyi becermek üzereydik; Sneijder canımızı yaktı. Huntelaar’a attırdığı şans golüyle tarih yazmamızı önledi.

Galiba Hol-landa’ya büyük bir azap çektireceğimizi onlar biliyordu ki günboyu pek ortalıkta görünmeyen Türk seyirciler son anda Arena’ya baskına karar vermiş gibiydi. Epey süredir Avrupa’da gördüğümüz en büyük topluluk tribündeki yerini almıştı. Takımımızdan çok umutlu olmasalar da coşkuları hiç eksik değildi. Sergiledikleri gösteriler de maça keyif kattı. Maç boyu Hollandalıları susturdular.

Hakan Çalhanoğlu ya da Mehmet Ekici’yi 11’de görebileceğimizi düşünüyorduk. Emre ve Hamit için de ‘oynatılmayacaklarsa niye çağrıldılar?’ diye eleştiri yapılabilirdi. Baştaki 10 dakikada sağlam durup maçın ilk önemli fırsatını da biz bulunca, bunları rafa kaldırdık. Sonrasında da şaşırtıcı işler yaptık. Son bölümdeki Çanakkale geçilmez savunmamız da buna dahildi.

İlk yarım saat biterken ‘bişeyler olacak galiba’ durumundaydık. Tek pozisyon vermemiştik ve rakip Van Persie’yi olmasa da Robben’i fena halde arar durumdaydı. Oyun disiplini ve etkin yardımlaşmayla rakibe soluk aldırmadık. Rakip savunmanın Gökhan Töre’yi tutamadığı ikinci önemli atağımızda Burak’la golü atınca Arena bizim için bayram yerine döndü. Maç sonuna kadar da bu durum sürdü.

İkinci yarıda Hiddink’in hamlelerinin de etkisiyle Hollanda baskılı görünse ve yürek hoplatan bir-iki iş yapsa da onların bu gece tarihi bir fiyasko yaşayacakları her geçen dakika biraz daha belirginleşti. Onun Bas Dost’una biz de Hakan Çalhanoğlu ile karşılık verdik. Bu arada, Burak’ın aynı yerden sakatlık durumu bu maç için sorun olmasa da Hamza hocanın yüreğini hoplatacak bir tatsızlıktı. Sonrasında Kazım’ı görmek hoştu.

2016 yolunda şu ana kadar yaşadığımız perişanlığı toptan ortadan kaldıracak bir büyük iş başarmak üzereydik, olmadı. Kazanmamızın bile gruptan çıkmaya yeteceği kuşkuluydu fakat neler yapabileceğimizi bir kez daha görmeye gereksinmemiz vardı. Ne yazık ki şimdilik bununla yetinmek zorundayız. Kahırlanmak yerine sevinelim; bu maç yeniden ayağa kalkış dönemimizin habercisi olsun.