Futbol yorumcusu Uğur Meleke, Milliyet Gazetesi'ndeki köşesinde Galatasaray'ın Gaziantepspor'u 1-0 mağlup ettiği karşılaşmayı yorumladı.

İşte o sözler...

Okan Buruk ve Tayfun Korkut’a birer özür borcum var, milli takım teknik kadrosuna girdiklerinde yarışma tecrübeleri olmadığı için katkılarının kısıtlı kalacağını iddia etmiştim, yanılmışım. Bugün her ikisinin de yönettikleri takımları ve antrenörlük tarzlarını izleyince, her ikisinin de ulusal takım çalıştırma potansiyelli değerli teknik adamlar olduklarını düşünüyorum.

Hannover’in genç koçu Korkut, sezonun ilk çeyreğinden 15’in üstünde oyuncusu sakatlık yaşamasına rağmen her maça çıkarmayı başardığı farklı 11’ler ve farklı dizilişlerle Almanya’da büyük saygı görüyor. Okan Buruk’sa genleri itibariyle sabrı düşük bir kulüpte olmasına rağmen genç oyunculara duyduğu güvenle, deneyimliyle deneyimsizi eşit görüşüyle, adalet duygusuyla on numara bir sezon geçiriyor. Geçen yıl küme düşmekten son anda kurtulan Gaziantepspor’da 20’lik Emre Nefiz’le 22’lik Barış direkt oynuyor. Takımın birinci santrforu Muhammet 92’li, yedekleri Serhan 95, Oğulcan 96’lı. Fenerbahçe Salih’e, Galatasaray Bruma’ya yer bulamadan yılları geçirmişken Buruk’un bu tercihleri kesinlikle saygıdeğer.

Dün de Galatasaray’a karşı gayet olumlu top oynamalarına rağmen net pozisyon üretmekte sıkıntı çekme nedenleri klasik bir santrfor kullanmamalarıydı. Terim, devşirme listesiyle herkesin gözünü Brezilyalı Chico’ya çevirdi ama bu takımın esas adamı Chibuike. Kamerunlu bence bu yıl lige gelen en iyi transferlerden biri ama santrfor oynayabilecek özelliklere haiz değil. Belki Oğulcan ilk 11’de, Chibuike orijinal pozisyonunda başlasa, belki ilk yarıda Emre Nefiz o kadar bencil davranmasa, belki Gökhan Süzen biraz daha şanslı olsa pas üstünlüğü kurdukları maçı en az 1 puanla kapatabilirlerdi.

Galatasaray’daysa galibiyete rağmen değişen çok fazla bir şey yok... Takım sıradan, oyun sıradan, Hamit sıradan, Selçuk sıradan, herşey hâlâ sıradan. Taffarel’in de belli ki Prandelli’den çok farklı düşündüğü bir konu yok; ya da takımın esas düşünce merkezi teknik direktörlük kurumu değil. Ve o kurum her neyse hâlâ karar mekanizmasını elinde tutuyor.

Galatasaray’ı bu galibiyetin yanıltmaması, uzun vadede birşeylerin düzelme ihtimali olması için, Hamzaoğlu’nun iyiye forma-kötüye kulübe dengesini kurması, adalet duygusunu tekrar tesis etmesi gerek.